کسانی که سیگار کشیدن را ترک می کنند، عموماً می توانند پس از چند سالی به سطح سلامتی افراد غیرسیگاری برسند، به ویژه اگر ترک سیگار را در جوانی انجام داده باشند. ترک سیگار ممکن است در چند مرحله انجام شود، از این رو تلاش مداوم امری ضروری است. فرآورده های حاوی نیکوتین که به ترک سیگار کمک می کنند، مانند پچ، آدامس، شکل استنشاقی یا اسپری بینی می توانند در کاهش تمایل به سیگار کشیدن و تخفیف علائم ترک موثر باشند.

کاربرد این محصولات در کنار انگیزه قوی برای ترک و وجود سایر حمایت ها مانند حمایت خانواده، دوستان، گروه ترک سیگار یا حمایت های تلفنی می تواند بسیار موثر باشد. برخی داروهایی که در آن ها نیکوتین به کار نرفته است می توانند فرد را در ترک سیگار یاری کنند. این داروها شامل بوپروپیون(زیبان) و نورتریپتیلین(آونتیل) هستند. هر دوی این داروها با نسخه پزشک به فروش می رسند. در برخی افراد کاهش تدریجی مصرف قبل از ترک، به کاهش علائم ترک کمک کرده و به آن ها اجازه می دهد که رفتارهای خود را به تدریج تغییر دهند.

استراتژی های کاهش تدریجی مصرف شامل به تاخیر انداختن هر وعده سیگار کشیدن، کاهش تعداد سیگارها و دودکردن بخش کمتری از هر نخ سیگار است. گر چه کاهش تدریجی مصرف می تواند برخی خطرات تهدید کننده سلامتی را کاهش دهد، اما برای سیگارکشیدن منطقه بدون خطر وجود ندارد. کاهش تدریجی نمی تواند جایگزین ترک سیگار شود.

ترک سیگار مثل هر اعتیاد دیگر و بلکه سخت تر از اعتیادهای دیگر است. برای ترک باید:
1) اول تصمیم جدی با خودتان بگیرید.
2) ترک تدریجی در مورد شما خیلی کارآیی ندارد، باید به یکباره آن را کنار بگذارید.
3) مقدار پولی را که در هر روز صرف خرید سیگار می کردید، محاسبه و از این پس به عنوان پاداش ترک سیگار برای خود چیزی را که همیشه دلتان می خواست بخرید، تهیه کنید.
4) یک نفر از دوستان یا اعضاء خانواده را مسئول کنترل خودتان کنید و به او 000/50 تومان بدهید و بگویی اگر ظرف ده روز آینده هیچ سیگاری نکشیدید، آن را به شما برگرداند و اگر سیگار کشیدید، آن را به عنوان تنبیه دیگر به شما ندهد.
5) اگر ظرف این مدت سیگاری نکشیدید برای خود با پولی که پس می گیرید ، جشنی را گرفته و تجربه زندگی بدون سیگار را به خود تبریک بگویید.