| تویسرکان دیار دیرینم | ای گرامی چو جان شیرینم | |
| خاک پاک تو مهد عشق ووفاست | پرورشگاه عارفان خداست | |
| سروها پروریده دامانت | زده خورها سر از گریبانت | |
| همه عشقی و شور و شیدایی | همه لطفی و مهر و زیبایی | |
| از بهار تو با صفا تر نیست | جویبار تو کم ز کوثر نیست | |
| بابی از باب های رضوانی | سرزمین فرشته خویانی | |
| مردمت جمله مهرورزانند | شهره در صدق وعشق وایمانند | |
| هست جزئی ز نام تو سرکان | خطه ای بی نظیر در ایران | |
| قول جنات تحته الانهار | بهر سرکان توان گرفت به کار | |
| هر که یکبار بیند از دورش | می شود بیقرار و مسحورش | |
| آرتیمان که جلوه گاه خداست | زادگاه رضی بهین شعراست | |
| جلوه ای دارد از بهشت برین | نیست اینگونه خطه روی زمین | |
| آری آری تو زادگاه منی | بهر مرغ وجود من چمنی | |
| چشم وامق ندیده زیبایی | خوشتر از روی چون تو عذرایی |
| تویسرکان دیار دیرینم | ای گرامی چو جان شیرینم | |
| خاک پاک تو مهد عشق ووفاست | پرورشگاه عارفان خداست | |
| سروها پروریده دامانت | زده خورها سر از گریبانت | |
| همه عشقی و شور و شیدایی | همه لطفی و مهر و زیبایی | |
| از بهار تو با صفا تر نیست | جویبار تو کم ز کوثر نیست | |
| بابی از باب های رضوانی | سرزمین فرشته خویانی | |
| مردمت جمله مهرورزانند | شهره در صدق وعشق وایمانند | |
| هست جزئی ز نام تو سرکان | خطه ای بی نظیر در ایران | |
| قول جنات تحته الانهار | بهر سرکان توان گرفت به کار | |
| هر که یکبار بیند از دورش | می شود بیقرار و مسحورش | |
| آرتیمان که جلوه گاه خداست | زادگاه رضی بهین شعراست | |
| جلوه ای دارد از بهشت برین | نیست اینگونه خطه روی زمین | |
| آری آری تو زادگاه منی | بهر مرغ وجود من چمنی | |
| چشم وامق ندیده زیبایی | خوشتر از روی چون تو عذرایی |
| تویسرکان دیار دیرینم | ای گرامی چو جان شیرینم | |
| خاک پاک تو مهد عشق ووفاست | پرورشگاه عارفان خداست | |
| سروها پروریده دامانت | زده خورها سر از گریبانت | |
| همه عشقی و شور و شیدایی | همه لطفی و مهر و زیبایی | |
| از بهار تو با صفا تر نیست | جویبار تو کم ز کوثر نیست | |
| بابی از باب های رضوانی | سرزمین فرشته خویانی | |
| مردمت جمله مهرورزانند | شهره در صدق وعشق وایمانند | |
| هست جزئی ز نام تو سرکان | خطه ای بی نظیر در ایران | |
| قول جنات تحته الانهار | بهر سرکان توان گرفت به کار | |
| هر که یکبار بیند از دورش | می شود بیقرار و مسحورش | |
| آرتیمان که جلوه گاه خداست | زادگاه رضی بهین شعراست | |
| جلوه ای دارد از بهشت برین | نیست اینگونه خطه روی زمین | |
| آری آری تو زادگاه منی | بهر مرغ وجود من چمنی | |
| چشم وامق ندیده زیبایی | خوشتر از روی چون تو عذرایی |
| تویسرکان دیار دیرینم | ای گرامی چو جان شیرینم | |
| خاک پاک تو مهد عشق ووفاست | پرورشگاه عارفان خداست | |
| سروها پروریده دامانت | زده خورها سر از گریبانت | |
| همه عشقی و شور و شیدایی | همه لطفی و مهر و زیبایی | |
| از بهار تو با صفا تر نیست | جویبار تو کم ز کوثر نیست | |
| بابی از باب های رضوانی | سرزمین فرشته خویانی | |
| مردمت جمله مهرورزانند | شهره در صدق وعشق وایمانند | |
| هست جزئی ز نام تو سرکان | خطه ای بی نظیر در ایران | |
| قول جنات تحته الانهار | بهر سرکان توان گرفت به کار | |
| هر که یکبار بیند از دورش | می شود بیقرار و مسحورش | |
| آرتیمان که جلوه گاه خداست | زادگاه رضی بهین شعراست | |
| جلوه ای دارد از بهشت برین | نیست اینگونه خطه روی زمین | |
| آری آری تو زادگاه منی | بهر مرغ وجود من چمنی | |
| چشم وامق ندیده زیبایی | خوشتر از روی چون تو عذرایی |
بخشی از شعر “یادی از گذشته ها” با لهجه تویسرکانی اثر شادروان ضیاء الدین امامی
…
آی خوآر آی برارِم
آی ننه حرفم وا تونِه
مین ای دور و زَمُنه اَ اُ اَم یه خویی و یه بِئی باقی میمُنه
اِیَه میخوای که تُنَم خو باشی خیلی آسُنه
هی خویی کُ تا که اسمت بمُنه رو زِوُنا
| تویسرکان دیار دیرینم | ای گرامی چو جان شیرینم | |
| خاک پاک تو مهد عشق ووفاست | پرورشگاه عارفان خداست | |
| سروها پروریده دامانت | زده خورها سر از گریبانت | |
| همه عشقی و شور و شیدایی | همه لطفی و مهر و زیبایی |
کلمات کلیدی:
