«بسم الله الرحمن الرحیم »
الحمد لله ربّ العالمین ، و الحمدلله الولیّ الحمید ، الحکیم المجید ، الفعّال لما یرید ، علّام الغیوب و خالق ِ الخَلق و منزل القطر و مدّبر أمر الدنیا و الآخرة و وارث السموات و الأرض ، و نستعفرهُ و نستهدیه و نشهدُ أن لا أله ألّا الله وحدهُ لا شریکَ له ، ملک الملوک ذوالجلال و الإکرام و نشهد أنّ محمّداً عبده و رسوله و صلّی الله علیه و علی آله الطاهرین و علی اصحابه المکرّمین.
اُوصیکم عبادالله و نفسی بتقوی الله !
پرهیزکاران و رحمت ویژهء الهی
در سورهء اعراف آیهء 156 پس از آنکه جناب موسی ( علی نبیّنا و آله و علیه الصلوة و السلام ) به درگاه خداوند این دعا را می کند که " وَاکْتُبْ لَنَا فِی هَـذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَـا إِلَیْکَ " ، خداوند در برابر این دعای موسی (ع) می گوید عذاب من به هر آنکس که سزاوار عذاب است و من او را سزاوار عذاب ببینم می رسد و البته رحمت من همه چیز را در بر گرفته است : " وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ " این که می فرماید رحمت من همه چیز را فرا گرفته است ، این نوع رحمت را اصطلاحاً « رحمت عام » الهی گویند که در این رحمت همهء موجودات اعمّ از مؤمن ، کافر ، نیکوکاران ، ستمکاران ، موجودات با شعور و انسانها و حیوانات و .... همه و همه مشمول این رحمت عام و واسعهء الهی هستند و همه به واسطهء این رحمت ِ گسترده ، به صحنهء وجود پا نهاده اند ، روزی دارند و در تمام عمرشان مرزوق به این رحمت عام و فراگیر پروردگار هستند .
اما یک رحمت ویژه و خاص الهی هم وجود دارد که آن یک موهبت خاصی است که خداوند در مقابل عمل ارادی و انتخابهای صحیح و درست و در ازای انتخابگری شایسته است . یعنی برای عبودیت و ایمان و آنانکه ایمان را به صورت عملی در عمل ِ صالح و زندگی پاکیزهء خود به نمایش گذارده و متجلّی می کنند . این رحمت ِ خاص و ویژه را خداوند در ادامهء همان آیه ای که ذکر آن گذشت چنین می فرماید : " فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ " یعنی برای کسانی که تقوی و پرهیزکاری را پیشهء خود سازند مقرّر خواهم داشت .
آن رحمت عامّ الهی که در تمام عالم و بلکه در دو عالم وجود دارد ، هم اکنون فعلیّت داشته و در جریان است . چنانکه برخی از مفسّرین بزرگوار گفته و نوشته اند آن رحمت الهی عام « فعلی است نه شأنی » یعنی همه چیز هم اکنون از این رحمت عام منتفع هستند و استثنایی در این فراگیری این نوع رحمت نیست . ولی رحمت ِ خاص و ویژه همانطور که از اسمش مشخص است ویژهء پرهیزگاران و صالحین است و کافران و ستمکاران را از آن نصیبی نیست . بلکه مقابل این رحمت ِ خاص ، عذاب الهی قرار دارد که برای مجرمان وستمکاران به خاطر جرم و ستم و کفرورزی شان این عذاب متوجهء آنها می شود . ( البته باید در تعبیر دقیق تر گفت که عدم وجود همین رحمت خاص خود یک نوع عذاب است . ) در حالیکه اساساً در مقابل رحمت عام الهی اصلاً عذابی وجود ندارد . چرا که هر موجودی بدون استثناء مشمول این رحمت عام است و جای خالی ای و محدوده ای بدون این رحمت نیست که عذاب بنشیند !
در اوج پاداشهای این رحمت ویژه در آخرت « جنة الرّضوان » و مراتب بالای بهشت است . در واقع متقی و پرهیزکار در این دنیا از روی اراده و اختیار، خود را همواره در محضر حق می بیند و ادب محضر او را رعایت می کند و در دنیای دیگر نیز چه پاداشی بهتر از این که ملکوت ِ این تقوی و مؤدّب بودن و حریم داشتن در محضر حق را به او بدهند ، یعنی در بهشت ِ قُرب ِ الهی جای گیرد ؟
اهمیّت ماه بزرگ رجب
برای آنانکه در پی این هستند تا خود را در زیر بارش باران رحمت ِ خاصّ ِ الهی قرار دهند بهترین اوقات از سال ، روزها و شبهای پُر معنی و پر ملکوت رجب المرجب ، شعبان المعظم و رمضان المبارک است . آنانکه خدا را می خواهند این ایام خدایی و زمانهای ویژه را از دست نمی دهند که حضرتش ( صلی الله علیه و آله ) فرمود : " انّ لله فی ایام دهرکم نفحات ألا فتعرضّوا لها " در روزگاران شما خداوند برایتان نسیم های ملکوتی و جذبه هاییقرار داده است . پس به هوش باشید و خود را در معرض این نسیم ها قرار دهد . یعنی از این ایام بهره گیرید . به قول مولوی که همین حدیث پیامبر را به نظم کشیده است :
گفت پیغمبر که نفحتهای حق اندر این ایام می آرد سبق
گوش وهش دارید این اوقات را در ربایید این چنین نفحات را
در این ماههای 3 گانه « رجب المرجب » از آن جهت اهمیت دارد که مقدمه ای برای دو ماه دیگر است .
رجب ، ماه استغفار و توبه
بزرگان طریق معرفت و راه رفتگان و سالکان وادی حقیقت برای این سه ماه نامهای ماه تخلیه ( رجب ) ماه تحلیه ( شعبان ) و ماه تجلیه ( رمضان المبارک ) را گذارده اند . تخلیه یعنی خالی شدن از گناهان و آلودگیها و تحلیه یعنی زیبا سازی و آراسته شدن به زیباییهای مناجات و نیایش و سایر عبادات و اعمال صالح و تجلیه یعنی ماه آشکار شدن و شکفتن معنویت و انفجار نور در قلبی که خود را پاک کرده و به ذکر حضرت حق آراسته است و هنگامهء تجلی حقّ .
پس می بینید ماه رجب چقدر مهم است . چرا که تصور کنید شخصی که بدنش آغشتهء به کثیفی بوده و در گودالی از لجن متعفّن افتاده است و حال می خواهد آراسته و زیبا و آماده به محضر بزرگ و عزیزی برسد . اولین کار او این است که آلودگیهایش را بشوید و از آن کثیفی ها پاک شود .
روح و قلب انسان نیز چنین است . توبه و استغفار چنین کاری را با روح و قلب انسان که به واسطهء گناهان کثیف و آلوده شده می کند . چنانکه حضرت علی (ع) می فرمایند : " التوبهُ تُطَهَّرُ القلوب و تَغسِلُ الذّنوب " ( مستدرک الوسایل ، ج 12 ، ص 129 ) توبه قلبها را پاکیزه می گرداند و گناهان را می شوید . توبه قلبها را پاکیزه می گرداند و گناهان را می شوید . توبه اگر توبهء واقعی باشد ، هر آنقدر که گناهکار باشیم ، خداوند متعال که غفور است می بخشاید .
نوشته شده توسط
محمد امین جلیلوند
92/2/23:: 12:56 عصر
|
() نظر
