از مبعث خاتم الانبیا تا مبعث خاتم الاوصیا؛
از بعثت محمد تا برانگیخته شدن محمد؛
از آغازى غریبانه تا آغازى دیگر:
«بَدَاَ الاسلام غریبا و سَیَعُودُ غریبا»؛
از «جاء الحق» تا «جاء الحق» که آن روز رسول خدا با بعثتش، بتها را سرنگون ساخت؛ باطل را از میان برداشت و بر جهالت و برداشتهاى غلط از زندگى آدمى، خط بطلان کشید، و امروز که فرزندش امام موعود، ظهور خواهد کرد، بتهاى عصر نوین را خواهد شکست و از فرهنگ مترقى اسلام پرده برخواهد داشت تا آن جا که بپندارند دینى نوین آورده است، و باطل را در هم فرو خواهد ریخت که امام باقر علیه‌السلام فرمود:
«اذا قام القائم ذهبت دولة الباطل؛ اگر قائم آل محمد (علیه‌السلام) قیام کند، دولت باطل نابود خواهد شد.»
در روایت ولادت نیز، حکیمه خاتون گوید:
هنگامى که مهدى، زاده شد، پاک و طاهر بود و بر بازوى راستش نوشته بود: «جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا.»
آرى، همان گونه که رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - ماموریت مىیابد که بتها را در هم شکند و خط سرخ بر آن چه غیر خدایى دارد بکشد و کفر و شرک و ضلال را مضمحل و نابود سازد و حق و هدایت و روشنایى را جایگزین باطل و جهالت و گمراهى نماید، حجت خدا بر زمین؛ یعنى «ابا صالح» نیز ماموریت دارد تا با ظهورش، حق را نمایان سازد و باطل را از صحنه خارج نماید و قدرتهاى ضد خدایى را در هم شکند و زورگویان و ستمپیشگان و جهانخواران و جائران و جباران را محو و نابود کند و از صحنه گیتى براندازد و پرچم حکومت راستین الهى را در سراسر جهان به اهتزاز درآورد. اگر آن روز آخرین پیام رسان خدا - که درود بىپایان بر او و خاندان پاکش باد - بر فراز خانه خدا برآمد و بتها را یکى پس از دیگرى در هم فرو ریخت و آواى دلنشینش در فضاى ظلمتکده مکه، بلند شد که: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا»، به زودى نیز آخرین جانشینانش در کنار خانه خدا، همان نوا را سر خواهد داد و این زمان دعوت الهى را تکرار خواهد کرد که: اى مردم «بقیة الله خیر لکم ان کنتم مؤمنین.»
تا آن روز این دو فریاد هم چنان در فضاى جهان طنینانداز است که: «لا اله الا الله» و «بقیة الله خیر لکم.» و اگر آن روز رسول خدا در یک حرکت سریع به اذن خداوند، 360 بت را از خانه خدا زدود، فرزندش نیز حکومتهاى باطل را مىزداید و بتها را مىشکند و حکومت واحده حق را جایگزین صدها حکومت پوشالى باطل خواهد نمود و به اثبات خواهد رساند که: آرى! باطل، توانایى آن را ندارد که در برابر حق و حقجویان بایستد و پایدار بماند. همواره پیروزى و سرافرازى با حق است و بس.
انگیزه دو بعثت
امیرالمؤمنین - علیه السلام - در بیست و ششمین خطبه نهجالبلاغه مىفرماید:
«ان الله بعث محمدا - صلى الله علیه و آله - نذیرا للعالمین و امینا على التنزیل و انتم معشر العرب على شر دین و فی شر دار، منیخون بین حجارة خشن و حیات صم، تشربون الکدر و تاکلون الجشب، و تسفکون دماءکم و تقطعون ارحامکم، الاصنام فیکم منصوبة و الآثام بکم معصوبة؛ خداوند حضرت محمد - صلى الله علیه و آله - را براى هشدار دادن به مردم جهان و پاسدارى از قرآن فرستاد، در حالى که شما، گروه اعراب، زشتترین آیین را براى خود برگزیده و در بدترین جایگاه به سر مىبردید. در میان سنگهاى درشت خارا خانه مىساختید و با مارهاى زهردار مىزیستید، آب لجن مىنوشیدید. غذاى خشن مىخوردید. خون یکدیگر را مىریختید. از خویشاوندان دورى مىکردید، بت در میان شما نصب شده بود و از گناهان اجتناب نمىکردید.
در چنین جاهلیتى که مردم از فرهنگ و اخلاق و انسانیت کاملا به دور بودند و فروغ حق و حقیقت رخت بر بسته و درخت علم و دانش، پژمرده و پرچم شقاوت و درندگى و نادرستى، نصب شده بود، خداوند حجتش و رسولش و پیام رسانش را برانگیخت تا فرهنگ پیشتاز اسلام را جایگزین آن همه نادرستىها و کژىها و جهالتها کند و به جاى زنده به گور کردن دختران و کشتن معصومان و ریختن خون مظلومان، نه تنها به انسانها، بلکه با حیوانات نیز خوشرفتارى شود و اخلاق الهى و منش ربانى، حاکم گردد و به جاى بدبختى و ذلت و عقب افتادگى، پایدارى و عزت و عظمت و سربلندى نصیب مسلمین گردد.»
امام صادق علیه السلام درباره قیام امام زمان(عج) مىفرماید:
«اذا قام القائم حکم بالعدل، و ارتفع فی ایامه الجور، و امنت السبل، و اخرجت الارض برکاتها، و رد کل حق الى اهله... (1) ؛ هرگاه قائم آل محمد قیام کند، با عدل و داد حکومت نماید و ظلم و ستم در دورانش برطرف شود و راهها امن گردد و برکتهاى زمین ظاهر شود و حق ضایع شده هر کس را به خویش باز گرداند.»
و نیز همان حضرت مىفرماید:
«یصنع کما صنع رسول الله صلی الله علیه و آله، یهدم ما کان قبله کما هدم رسول الله صلى الله علیه و آله امر الجاهلیة، و یستانف الاسلام جدیدا بعد ان یهدم ما کان قبله (2)؛ رفتارش چون رسول الله است، آن چه آیین غلط است، نابود مىسازد چنان که پیامبر نیز آیین جاهلیت را برانداخت و اسلام را از نو در گیتى حاکم مىنماید؛ همچنان که دیگر حکومتها را از بین مىبرد.»
بعثتى است؛ مانند بعثت رسول الله صلی الله علیه و آله که دولت باطل را سرنگون ساخت و حق را حاکم نمود. در این زمان نیز مبعث دیگرى تکرار مىشود. این بار نیز «محمد» مبعوث شده است که فسق و فجور و تباهى را برطرف سازد و ظلم و بىدادگرى و تجاوز و نادرستى را از بین ببرد. و در این راه، مانند جدش اذیت و آزار مىبیند و به خاطر گسترش عدل و داد، براى خدا، همه اذیتها و شکنجهها را تحمل مىکند.
امام باقر علیه السلام فرمود:
«ان صاحب هذا الامر لو ظهر، لقی من الناس مثل ما لقی رسول الله صلى الله علیه و آله و اکثر (3)؛ امام زمان، هرگاه ظهور کند، همان گونه که پیامبر از مردم اذیت دید، او هم چنان، بلکه بیشتر اذیت مىبیند.»
«عجل على ظهورک یا صاحب الزمان»
«عجل على ظهورک یا صاحب الزمان»
امام صادق علیه السلام مىفرماید:
«یعز الله به الاسلام بعد ذله و یحییه بعد موته ... و یدعو الى الله بالسیف، فمن ابى قتل و من نازعه خذل. یظهر من الدین ما هو علیه الدین فی نفسه ما لو کان رسول الله صلى الله علیه و آله یحکم به. یرفع المذاهب من الارض فلایبقى الا الدین الخالص (4) ؛ خداوند، اسلام را به واسطه او عزت مىبخشد، پس از آن که خوار شده باشد و اسلام را زنده مىکند، پس از آن که مرده باشد. او با شمشیر (سلاح) مردم را به سوى خدا دعوت مىکند، پس اگر کسى نپذیرفت کشته مىشود و اگر کسى با او جنگید، خوار و ذلیل مىگردد. امام زمان، دین را چنان که باید باشد، ظاهر و آشکار مىگرداند و چنان که رسول خدا، حکومت مىکرد، حکومت مىکند. تمام مذاهب و آیینها را جز دین خالص خداوند، از میان برمىدارد.»
چقدر زیبا و جالب، امام معصوم - سلام الله علیه - بین دو برانگیخته شدن و دو بعثت پیامبر و امام زمان، مقایسه مىکند. چقدر زیبا رفتارهاى امام را با نیاى بزرگوارش، یکسان مىداند؛ تو گویى پیامبر از نو برانگیخته شده و پردههاى تاریک ظلمت و گمراهى را که هزاران بار، تاریکتر و نارواتر از جاهلیت دوران رسول خدا است، با قدرت الهى و به کمک مؤمنان و منتظران فرج، در هم مىنوردد و پرچم «لا اله الا الله» را همان سان که جد اطهرش برافراشت، برفراز گیتى مىافرازد. با دشمنان خدا و منافقان و کافران و مشرکان - که چقدر زیادند و در رنگ و پوستها و لباسهاى گوناگون پراکندهاند - چنان مبارزهاى بىامان مىکند و کارزار مىنماید تا اثرى از فتنه بر زمین نماند. «و قاتلوهم حتى لاتکون فتنة و یکون الدین کله لله» و اگر آن زمان، رسول خدا فرصت کافى نیافت تا تمام مشرکان و منافقان را از بین ببرد، امروز فرزندش با تمام قدرت، این امر الهى را اجرا مىسازد. گویا هنوز تاویل این آیه شریفه نرسیده است. وقتى این آیه تاویل مىیابد که اثرى از مشرکین و منافقین نباشد.
روز موعود
امیر مؤمنان - علیه السلام - مىفرماید:
«ولا یبقى ارض الا نودی فیها شهادة ان لا اله الا الله وحده لاشریک له و ان محمدا رسول الله؛ و هیچ سرزمینى نمىماند جز آن که شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر در آن برملا مىگردد.»
و آن چه روز فرخندهاى است. حقجویان لحظه لحظه عمر خود را منتظر آن «روز موعود» هستند. منتظرند که بین رکن و مقام، امام و منجى خود را ببینند، با او «بیعت» کنند، چنان که با جدش نادیده بیعت کردند. منتظرند که پس از قرنها انتظار، وارث زمین گردند: «و نرید ان نمن على الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین. و نمکن لهم فى الارض و نرى فرعون و هامان و جنودهما منهم ما کانوا یحذرون.»
منتظرند تا در زیر سایه امامشان، با دشمنانش کارزار کنند و ظالمان و ستمپیشگان را از زمین بردارند؛ همانها که در طول سالیان دراز، شیعیان و پیروان امامان را آزار مىدادند و از هیچ شکنجهاى - چه روحى و چه جسمى - فروگذار نمىکردند؛ اکنون نور خدا نمایان شده و آنان که خواستند این نور را در طول تاریخ خاموش نمایند، باید امروز خاموش گردند که این نور خاموش شدنى نیست:
«یریدون لیطفئوا نور الله بافواهم والله متم نوره.»
و با ظهور مهدى، این نور کاملا گسترده مىشود و فروغش همه جا را فرا مىگیرد، هر چند کافران و مشرکان را خوش نیاید. و منتظران، هر صبح و شام در گاه و بىگاه دست دعا و نیایش را بلند کردهاند و فریاد مىزنند:
«عجل على ظهورک یا صاحب الزمان»
و باید بسیار «دعاى فرج» کنند تا صاحبشان از راه رسد، تا ابراهیم با تبر بتشکنش و موسى با عصاى معجزه آسایش و عیسى با دم روح اللهیش و محمد با قرآنش و على با ذوالفقارش برسند که او وارث تمام پیامبران و امامان و تمام تقوا پیشگان و مجاهدان و صدیقان و شهیدان است.
و چقدر تاکید بر انتظار فرج شده است که رسول خدا فرمود:
«انتظار الفرج عبادة. افضل اعمال امتی انتظار فرج الله عزوجل (5)؛ نتظار فرج، عبادت است. برترین و بهترین اعمال امتم، انتظار فرج از سوى خداى - عزوجل – است.»
و این منتظران ظهورش - شیعیان حقیقى - برترین انسانها هستند و از پیروان و اصحاب سایر امامان نیز شاید برتر باشند، چرا که ندیده به امامشان ایمان آوردهاند. اینها را رسول خدا صلی الله علیه و آله برادران خود مىداند و وقتى به یاد برادرانش مىافتد و اظهار علاقه به آنان مىکند، یکى از اصحاب عرضه مىدارد: مگر ما برادرانت نیستیم، اى رسول خدا؟
حضرت مىفرماید: «نه! شما اصحاب من هستید، ولى برادرانم کسانى هستند که در آخر الزمان مىآیند و به من ایمان مىآورند، در حالى که مرا ندیدهاند ... همانا آنان چراغهاى هدایت در تاریکى هستند که خداوند آنها را از فتنههاى ظلمانى مىرهاند.» (6)
خوشا به حالتان اى صابران در دوران غییبت؛
خوشا به حالتان اى پایداران در محبت و عشق به حضرت حجت؛
خوشا به حالتان اى منتظران واقعى فرج؛
و خوشا به حالتان اى پیروان صدیق و مخلص امام زمان.
هم چنان پا برجا بمانید و استقامت ورزید و مواظب باشید که کژىهاى فریب دهنده، شما را کج و راست نکند و در احیاى امر الهى، پیشتاز و پیشگام باشید و به انتظار یارى رساندن به «مضطر» واقعى همواره «امن یجیب» بخوانید تا خداوند دعایتان را مستجاب گرداند و پراکندگىهایتان را مبدل به وحدت سازد و «سوء» را از شما برطرف نماید.
در پایان، فرا رسیدن این دو عید بزرگ را به امت «پاسدار اسلام»، به ویژه مقام معظم رهبرى، تبریک و تهنیت گفته، از خداى بزرگ مسالت داریم ما را در راه احقاق حق، پایدار گرداند و ما را جزء منتظران واقعى آن حضرت قرار دهد.
کلمات کلیدی:
